Jerzy Grochocki urodził się w 1931 roku. Ukończył Wydział Architektury na Politechnice Warszawskiej w 1957 roku, a następnie Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, dyplom uzyskał w pracowni prof. Tadeusza Dominika w 1963 roku. W latach 1963 – 1968 pozostawał pod wpływem malarstwa kolorystycznego, stworzył wówczas cykle obrazów: "Pejzaże", "Martwe Natury", "Kompozycje Figuratywne" oraz "Impresje". W 1967 roku zorganizował malarską grupę artystyczną „Grupa 7”. Jej wystawy odbyły się w Warszawie (1967) oraz Herning i Archus (Dania, 1968).
Pod koniec lat 60. XX wieku matematyczno-geometryczne fascynacje zaprowadziły artystę w kierunku sztuki konstruktywistycznej. W wyniku rozważań na temat koloru, płaszczyzny i przestrzeni określił cztery pojęcia barwy: czarnej, złotej, srebrnej i białej, cztery podstawowe pojęcia kształtu: płaszczyznę, kwadrat, linię i punkt, oraz cztery podstawowe pojęcia przestrzeni: skupioną, złożoną, łamaną i ciągłą. Z tych elementów stworzył własny system wypowiedzi artystycznej.
Jerzy Grochocki brał udział w przeszło stu wystawach grupowych i indywidualnych w Europie i w USA. Otrzymał kilka nagród i wyróżnień. Jego prace znajdują się w muzeach i w prywatnych kolekcjach w kraju i za granicą m.in. w Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Architektury we Wrocławiu oraz Museum Modern Art w Hunfeld (Niemcy).
Wystawę w Galerii BWA będzie można oglądać do 20 września.
